ترانسفورماتورها را با توجه به کاربرد و خصوصیات آن ها می توان به سه دسته کوچک، متوسط و بزرگ دسته‌بندی کرد. ساختمان ترانسفورماتورهای بزرگ و متوسط به‌دلیل مسائل فاظتی و عایق‌بندی و امکانات موجود، نسبت به انواع کوچک آن پیچیده‌تر است. اجزاء تشکیل دهنده یک ترانسفورماتور به شرح زیر است:
هسته‌ترانسفورماتور: هسته ترانسفورماتور متشکل از ورقه های نازکی است که سطح آن ها با توجه به قدرت ترانسفورماتورها محاسبه می‌شود. برای کم کردن تلفات آهنی هسته‌ترانسفور ماتور را نمی توان به طور یکپارچه ساخت. بلکه معمولاً آن ها را از ورقه‌های نازک فلزی که نسبت به یکدیگر عایق هستند، می سازند این ورقه ها از آهن بدون پسماند با آلیاژی از سیلیسیم(حداکثر ۴.۵ درصد) که دارای قابلیت هدایت الکتریکی و قابلیت هدایت مغناطیسی زیادی است ساخته می‌شوند. زیاد بودن مقدار سیلیسیم، باعث شکننده شدن ورق ها می‌شود. برای عایق کردن ورق‌های ترانسفورماتور، در گذشته از یک کاغذ نازک مخصوص که در یک سمت این ورقه چسبانده می شد، استفاده می کردند، اما امروز در هنگام ساختن و نورد این ورقه‌ەا یک لایه نازک اکسید فسفات یا سیلیکات به ضخامت ۲ تا ۲۰ میکرون به‌عنوان عایق بر روی آن ها مالیده می شود، که باعث پوشاندن روی ورقه‌ها می گردد. علاوه بر این، از لاک مخصوصی نیز برای عایق کردن یک طرف ورقه ها استفاده می‌شود. تمامی ورقه‌های ترانسفور ماتور دارای یک لایه عایق هستند. در هنگام محاسبه سطح مقطع هسته باید سطح آهن خالص را منظور کرد. ورقه های ترانسفورماتورها را به ضخامت های ۰.۳۵ و ۰.۵ میلیمتر و در اندازه‌های استاندارد می سازند. باید دقت کرد که سطح عایق شده ورقه های ترانسفور ماتور همگی در یک جهت باشند(مثلاً همه به طرف بالا) علاوه بر این تا حد امکان نباید در داخل قرقره فضای خالی باقی بماند. لازم به ذکر است ورقه‌ها با فشار داخل قرقره جای بگیرند تا از ارتعاش و صدا کردن آن ها نیز جلوگیری شود.